Partie solowe skrzypiec wykonywał bardzo znany amerykański skrzypek - Joshua Bell.
Morgan Freeman był brany pod uwagę przy obsadzaniu roli Charlesa Morritza, która ostatecznie przypadła Samuelowi L. Jacksonowi.
Karty tarota nie były używane do wróżenia, aż do końca XVIII wieku (przedtem, były to zwykłe karty do gry).
Kiedy Anna wychodzi z kuchni Cesci, ma na sobie buty, które można wyraźnie odróżnić od siebie, tzn. lewy od prawego. Takie obuwie zostało stworzone dopiero znacznie później.
Kiedy widzimy wejście do sali koncertowej w Oksfordzie to na framudze można zauważyć nowoczesny dzwonek elektryczny nie pasujący do tamtych czasów.
Przez większość filmu nie widać aktorów grających na skrzypcach. Jednak gdy już kamera pokazuje aktora grającego na instrumencie to albo jego palce na gryfie poruszają się, choć wciąż wydobywa się ta sama nuta lub palce aktora są w bezruchu, ale za to zmieniają się nuty. Christoph Koncz (grający postać Kaspara Weissa) jest jednym z niewielu aktorów faktycznie grających na skrzypcach.
Kiedy Frederick Pope gra swoją nową kompozycję w oksfordzkiej sali koncertowej, to ostatnią nutę słychać jeszcze przez kilka sekund pomimo tego, że smyczek nie dotyka już strun.
Kiedy Charles Morritz przebywa w pokoju hotelowym, to w lustrze można zauważyć odbijający się mikrofon.
Kiedy Anna podnosi karty tarota aby je odczytać, amulety i kości Cesci są porozrzucane przed nią na stole. W następnym ujęciu, gdy Cesca podnosi pozostałe karty, amulety są ułożone w zgrabny stosik obok jej ramienia.
Podczas aukcji skrzypiec, Suzanne przez telefon przebija ofertę najpierw do 270.000 dolarów, potem do 300.000 dolarów. Jednakże z innego ujęcia kamery pokazującego wciąż tą samą scenę, ofertę 300.000 dolarów składa Nicholas Olsberg, a Suzanne przebija ją do 320.000 dolarów.
Kiedy Xiang Pei wyciąga skrzypce by zagrać dla swojego syna, brakuje w nich struny G. Później, kiedy Xiang Pei wyjmuje skrzypce aby pokazać je Chou Yuan, instrument ma już wszystkie cztery struny.
Substancja zastosowana do nadania charakterystycznego koloru skrzypcom, w rzeczywistości nie zdała by egzaminu. Substancja ta, nie chciałaby się połączyć z lakierowaną powierzchnią, a nawet gdyby, to szybko uległa by koagulacji i utleniła się dając kolor ciemnobrązowy lub czarny.
Data, którą odczytuje prowadzący aukcje w domu aukcyjnym, brzmi "mardi, le 17 février 1997", czyli "Wtorek, 17 lutego 1997." Tamtego roku, 17 lutego wypadał w poniedziałek, a nie we wtorek.
Ten sam aktor, który gra jako piąty skrzypek cygański, pod koniec filmu jest również na aukcji oferentem numer 442. Oba momenty w filmie dzieli ok. 150 lat.
Zdjęcia do filmu kręcono w Cremonie i Pizzighettone (Włochy), Wiedniu (Austria), Chicheley i Oksfordzie (Anglia, Wielka Brytania), Montrealu (Kanada) oraz Szanghaju (Chiny).
Okres zdjęciowy trwał od 15 lutego do 6 lipca 1997 roku.
Rolę tytułowych "purpurowych skrzypiec" zagrało w sumie pięć instrumentów.